Dalsza część bloga Bądź przy mnie blisko... już się pisze! :D
Wiec wszystkich zainteresowanych zapraszam na:
Mile widziane komentarze :P
Trzymajcie się Kochani :*
T.
ghughj
czwartek, 24 lipca 2014
wtorek, 24 czerwca 2014
Niedziela
Wstaliście już po południu. O 16 miała być Paulina więc chciałaś zdążyć z nim pogadać zanim ona wróci. Zastanawiałaś się jak zacząć tą rozmowę.
Włożyłaś całą swoją siłę woli aby przerwać namiętny pocałunek.
-Mariusz?- skupiłaś wzrok na Jego twarzy.
-Mmmm??- mruknął.
-Co z nami...??- nie bardzo wiedziałaś jak dokończyć to zdanie, ale najwyraźniej wyczuł o co mi chodzi.
-Nic, będzie tak jak do tej pory.- ta wiadomość Cię ucieszyła.
-To znaczy, że powiesz o nas Paulinie?
-Zwariowałaś?
-Myślałam...
-Co myślałaś? Że zostawię Paulinę i Arka? To moja rodzina, kocham ich.- odsunęłaś się od niego ze łzami w oczach. Jednak on bezlitośnie patrzył na Ciebie i nie okazał już ani cienia czułości.
-Byłam dla Ciebie tylko zabawką.- stwierdziłaś, nie zaprzeczył, co zabolało jeszcze bardziej. Ogromne krople słonych łez popłynęły po policzku.
-Nie chciałem...- zaczął, ale Ty już wszystko wiedziałaś.
-Wyjdź.- szepnęłaś przez ręce zakrywające zalaną łzami twarz. Przejechał ręką po Twoich plecach i opuścił mieszkanie.
Zakopałaś się pod kołdrą, robiąc z siebie wielkie burrito. Wylałaś hektolitry łez, po czym stwierdziłaś, że to bez sensu. Postanowiłaś się ogarnąć. Wzięłaś długą gorącą kąpiel, zamówiłaś ulubioną pizzę i nie licząc kalorii oglądałaś horror.
W nocy naszedł czas na przemyślenia. Byłaś jedynie zabawką, słodkim przerywnikiem, i oddałaś byś dużo żeby być na miejscu Pauliny ale z drugiej strony czy naprawdę chciała byś mieć faceta, który by Cię zdradzał na lewo i prawo? Odpowiedź była prosta "nie". I wtedy do Ciebie dotarło, miałaś szczęście, że nie jesteś Pauliną i nie masz Bruneta za męża.
Potok myśli przerwał dzwonek do drzwi, podniosłaś telefon z szafki, żeby sprawdzić, która godzina dwadzieścia minut po północy, kogo diabli niosą? Mrużąc oczy, które już odzwyczaiły się od światła, poszłaś otworzyć drzwi. W drzwiach stał Brunet.
-Ja...- zaczął, cierpliwie czekałaś- mogę wejść?- przesunęłaś się wpuszczając Go do mieszkania. Poszedł wprost do kuchni, przez ten tydzień nauczył się świetnie rozkładu Twojego mieszkania. Usiadł przy stole i splótł na nim dłonie. Zwiesił głowę a Ty cierpliwie czekałaś aż się odezwie.- Zachowałem się jak idiota, jak największy burak, gorzej niż największy cieć, wybacz mi.- spojrzał na Ciebie tymi swoimi pięknymi oczami ale Tobie nawet powieka nie drgnęła.- Nie mogę zostawić Pauliny, rozumiesz to?
-Po co mi to wszystko mówisz?
-Bo mi na Tobie zależy.- wstał.
-Ale masz żonę i dziecko jak byś nie zauważył.
-Wcześniej Ci to jakoś nie przeszkadzało.- zabolało jak by Cię spoliczkował.- Przepraszam, jestem tak bardzo zagubiony, teraz leżałem w łóżku koło Pauliny i czułem, że nie jestem tam gdzie powinienem być. Potrzebuję Cię.- chciał Cię przytulić ale się odsunęłaś.- Błagam.
-Będziesz musiał powiedzieć o nas Paulinie.
-Powiem ale nie dziś czy jutro, potrzebuję trochę czasu.- niepewnie kiwnęłaś głową. Brunet podszedł i wziął Cię w ramiona, nie całowaliście się po prostu cieszyliście się swoją bliskością. Nie wiedziałaś jak to się skończy, wiedziałaś tylko, że właśnie rozwalasz komuś życie budując na nieszczęściu swoje szczęście.
__________________________________________________________________
Uhuhhu! Trochę mnie tu nie było ale sesja sesja i jeszcze raz sesja. Na szczęście już się kończy ;D
Bardzo chciałam Wam go wrzucić w tym tygodniu bo w przyszłym jadę w góry i wyłączam telefon nie mówiąc o internecie ;D
To był ostatni rozdział tej opowieści, nie wiem czy Wam się spodobał, była bym Wam wdzięczna gdybyście wyrazili swoją opinię w komentarzach :*
Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś dla Was naskrobię :P
Ściskam Was wszystkich bardzo mocno :* Pa! :D
Do poczytania w przyszłości:
Włożyłaś całą swoją siłę woli aby przerwać namiętny pocałunek.
-Mariusz?- skupiłaś wzrok na Jego twarzy.
-Mmmm??- mruknął.
-Co z nami...??- nie bardzo wiedziałaś jak dokończyć to zdanie, ale najwyraźniej wyczuł o co mi chodzi.
-Nic, będzie tak jak do tej pory.- ta wiadomość Cię ucieszyła.
-To znaczy, że powiesz o nas Paulinie?
-Zwariowałaś?
-Myślałam...
-Co myślałaś? Że zostawię Paulinę i Arka? To moja rodzina, kocham ich.- odsunęłaś się od niego ze łzami w oczach. Jednak on bezlitośnie patrzył na Ciebie i nie okazał już ani cienia czułości.
-Byłam dla Ciebie tylko zabawką.- stwierdziłaś, nie zaprzeczył, co zabolało jeszcze bardziej. Ogromne krople słonych łez popłynęły po policzku.
-Nie chciałem...- zaczął, ale Ty już wszystko wiedziałaś.
-Wyjdź.- szepnęłaś przez ręce zakrywające zalaną łzami twarz. Przejechał ręką po Twoich plecach i opuścił mieszkanie.
Zakopałaś się pod kołdrą, robiąc z siebie wielkie burrito. Wylałaś hektolitry łez, po czym stwierdziłaś, że to bez sensu. Postanowiłaś się ogarnąć. Wzięłaś długą gorącą kąpiel, zamówiłaś ulubioną pizzę i nie licząc kalorii oglądałaś horror.
W nocy naszedł czas na przemyślenia. Byłaś jedynie zabawką, słodkim przerywnikiem, i oddałaś byś dużo żeby być na miejscu Pauliny ale z drugiej strony czy naprawdę chciała byś mieć faceta, który by Cię zdradzał na lewo i prawo? Odpowiedź była prosta "nie". I wtedy do Ciebie dotarło, miałaś szczęście, że nie jesteś Pauliną i nie masz Bruneta za męża.
Potok myśli przerwał dzwonek do drzwi, podniosłaś telefon z szafki, żeby sprawdzić, która godzina dwadzieścia minut po północy, kogo diabli niosą? Mrużąc oczy, które już odzwyczaiły się od światła, poszłaś otworzyć drzwi. W drzwiach stał Brunet.
-Ja...- zaczął, cierpliwie czekałaś- mogę wejść?- przesunęłaś się wpuszczając Go do mieszkania. Poszedł wprost do kuchni, przez ten tydzień nauczył się świetnie rozkładu Twojego mieszkania. Usiadł przy stole i splótł na nim dłonie. Zwiesił głowę a Ty cierpliwie czekałaś aż się odezwie.- Zachowałem się jak idiota, jak największy burak, gorzej niż największy cieć, wybacz mi.- spojrzał na Ciebie tymi swoimi pięknymi oczami ale Tobie nawet powieka nie drgnęła.- Nie mogę zostawić Pauliny, rozumiesz to?
-Po co mi to wszystko mówisz?
-Bo mi na Tobie zależy.- wstał.
-Ale masz żonę i dziecko jak byś nie zauważył.
-Wcześniej Ci to jakoś nie przeszkadzało.- zabolało jak by Cię spoliczkował.- Przepraszam, jestem tak bardzo zagubiony, teraz leżałem w łóżku koło Pauliny i czułem, że nie jestem tam gdzie powinienem być. Potrzebuję Cię.- chciał Cię przytulić ale się odsunęłaś.- Błagam.
-Będziesz musiał powiedzieć o nas Paulinie.
-Powiem ale nie dziś czy jutro, potrzebuję trochę czasu.- niepewnie kiwnęłaś głową. Brunet podszedł i wziął Cię w ramiona, nie całowaliście się po prostu cieszyliście się swoją bliskością. Nie wiedziałaś jak to się skończy, wiedziałaś tylko, że właśnie rozwalasz komuś życie budując na nieszczęściu swoje szczęście.
__________________________________________________________________
Uhuhhu! Trochę mnie tu nie było ale sesja sesja i jeszcze raz sesja. Na szczęście już się kończy ;D
Bardzo chciałam Wam go wrzucić w tym tygodniu bo w przyszłym jadę w góry i wyłączam telefon nie mówiąc o internecie ;D
To był ostatni rozdział tej opowieści, nie wiem czy Wam się spodobał, była bym Wam wdzięczna gdybyście wyrazili swoją opinię w komentarzach :*
Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś coś dla Was naskrobię :P
Ściskam Was wszystkich bardzo mocno :* Pa! :D
Do poczytania w przyszłości:
T.
czwartek, 5 czerwca 2014
Sobota
Budzisz się, przeczesując ręką łóżko. Bruneta w nim nie ma. Marszczysz brwi i kładziesz sobie rękę na czole opadając na poduszkę. Głowa Cię boli, tak, że nie możesz spokojnie pomyśleć co się stało. Pamiętasz każdy szczegół, Waszej upojnej nocy. Jego usta na Twojej szyi, Jego ręce w Twoich włosach, Jego zdecydowanie i siłę, niesamowitą rzeźbę Jego ciała, każdy ruch i gorąco jakie panowało w sypialni. Z Pawłem nie było Ci tak dobrze, On był młody i niedoświadczony, nie to co Brunet.
Otwierasz oczy i o mało nie schodzisz na zawał. W drzwiach stoi Brunet z przewiązanym ręcznikiem wokół bioder. Kropelki wody lśnią na jego włosach i klatce piersiowej. Przygryzasz dolną wargę i zastanawiasz się co powiedzieć, czy w ogóle się odzywać. Brunet ratuje Cię z kłopotu bo podchodzi i całuje Cię w usta. Jest nieogolony więc zarost trochę Cię drapie. Ujmujesz twarz Bruneta w dłonie i z pasją odwzajemniasz pocałunek. Odrywa się od Ciebie i z niewinną miną oznajmia, że pożyczył ręcznik. Wymownie spoglądasz na niego i z rozbawieniem pociągasz za ręcznik, który niżej opadł na jego biodrach. "Nie pamiętam, żebym pozwoliła Ci wziąć ten ręcznik" mówisz z nutką kokieterii, "mam go zdjąć?" Mariusz też zaczyna z Tobą flirtować. Unosisz jedną brew na co Brunet znów zbliża twarz do Twojej i całuje Cię, wchodząc z powrotem do łóżka.
Wychodzi w pośpiechu bo było Wam tak dobrze, że straciliście poczucie czasu. Spieszy się na trening a Ty masz chwilę dla siebie. Uśmiech nie schodzi Ci z ust. Nawet fakt, że masz do zrobienia jakiś dziwny projekt nie jest w stanie zepsuć Twojego dobrego humoru.
Podgwizdując sobie pod nosem, gotujesz obiad. To wszytko zaczęło się tak, szybko nie miałaś nawet czasu pomyśleć nad tym jakie konsekwencje Cię czekają. Nachodzi Cię milion myśli, co z Jego rodziną? Zostawi ich dla Ciebie czy będziesz jedynie kochanką kiedy Paulina znów wyjedzie do rodziców. Nie! Na to nie pozwolisz, albo będzie Cię miał otwarcie albo wcale. Nie chcesz nawet brać pod uwagę drugiej możliwości. Czujesz, że będziesz musiała z nim poważnie porozmawiać. To Ci trochę popsuło humor ale kiedy tylko pomyślałaś, że już niedługo znów stanie w Twoich drzwiach i uśmiechnie się do Ciebie, kolana się pod Tobą ugięły. Poczułaś, że naprawdę cholernie Ci na nim zależy, miałaś w dupie Paulinę i Jego małżeństwo, co prawda szkoda Ci było Areczka ale jak to kiedyś powiedział Ci Paweł "jesteś samolubną suką" (tak, to stwierdzenie utknęło Ci w pamięci i często do niego wracasz bo coś w tym jest).
Słyszysz dzwonek do drzwi i serce podskakuje Ci do gardła z podniecenia. W podskokach idziesz je otworzyć lecz to tylko kurier, dostarczył Ci piękne air max'y. Z lekko kwaśną miną rzucasz je w kąt. Kiedyś nie mogła byś się doczekać żeby je dostać, dziś nie masz ochoty ich nawet otworzyć.
Godziny ciągnął się niemiłosiernie długo. Próbowałaś obejrzeć film ale nie byłaś w stanie skupić się na fabule, więc już po 15 minutach go wyłączyłaś. Książka też nie wchodziła w rachubę. Postanowiłaś posprzątać mieszkanie, zawsze sprzątanie pomagało Ci ogarnąć bałagan zarówno ten w mieszkaniu jak i ten w głowie.
Prawie nie usłyszałabyś drugiego dzwonka do drzwi przez Twój zabójczo głośny odkurzacz. Od razu padłaś Brunetowi w ramiona, czując się nareszcie na swoim miejscu. Nie chciałaś psuć tak cudownej atmosfery niepotrzebnymi, trudnymi pytaniami więc postanowiłaś odłożyć tą rozmowę na później, teraz miałaś ważniejsze rzeczy, no może nie ważniejsze ale na pewno przyjemniejsze.
__________________________________________________________________
Wiem, wiem, że rozdział krótki ale jakoś brakło weny :p
Przeżycia ostatniego tygodnia tak mną wstrząsnęły, że dalej nie mogę uwierzyć, że to się stało :D
Pierwsze primo to akcja około 22 u mnie pod blokiem. Pijany facet chciał jechać samochodem ale żona mu zabraniała więc zaczął się na nią drzeć "Paskudo!!" ona zaczyna Go namawiać żeby wysiadł lecz on uciekł się do podstępu "nie wysiądę dopóki mi nie dasz buzi",
śmiechłam :D
Drugie primo, pod blokiem bawiły się jakieś dzieci nagle jedno stoi na dachu i zrzuca poduszkę wspomnę tylko, że to blok 10-cio piętrowy. Oczywiście z moją współlokatorką pozazdrościłyśmy mu tego, że wyszedł na dach i po 22 jak już wszyscy poszli spać wpadłyśmy do nas na 10 piętro żeby wyjść na dach ale spotkał nas zawód bo było zamknięte i takim oto sposobem obleciałyśmy 6 klatek żeby wyjść na dach ale wszystkie były zamknięte :/
Trzecie primo, przeprowadzam się! Przeraża mnie perspektywa spakowania rzeczy, które uzbierałam przez dwa lata i przenieść to wszystko do innego (zaznaczam mniejszego) mieszkania ale mamy nadzieję, że w 4 samochody damy radę :D
Do przyszłego poczytania:
Otwierasz oczy i o mało nie schodzisz na zawał. W drzwiach stoi Brunet z przewiązanym ręcznikiem wokół bioder. Kropelki wody lśnią na jego włosach i klatce piersiowej. Przygryzasz dolną wargę i zastanawiasz się co powiedzieć, czy w ogóle się odzywać. Brunet ratuje Cię z kłopotu bo podchodzi i całuje Cię w usta. Jest nieogolony więc zarost trochę Cię drapie. Ujmujesz twarz Bruneta w dłonie i z pasją odwzajemniasz pocałunek. Odrywa się od Ciebie i z niewinną miną oznajmia, że pożyczył ręcznik. Wymownie spoglądasz na niego i z rozbawieniem pociągasz za ręcznik, który niżej opadł na jego biodrach. "Nie pamiętam, żebym pozwoliła Ci wziąć ten ręcznik" mówisz z nutką kokieterii, "mam go zdjąć?" Mariusz też zaczyna z Tobą flirtować. Unosisz jedną brew na co Brunet znów zbliża twarz do Twojej i całuje Cię, wchodząc z powrotem do łóżka.
Wychodzi w pośpiechu bo było Wam tak dobrze, że straciliście poczucie czasu. Spieszy się na trening a Ty masz chwilę dla siebie. Uśmiech nie schodzi Ci z ust. Nawet fakt, że masz do zrobienia jakiś dziwny projekt nie jest w stanie zepsuć Twojego dobrego humoru.
Podgwizdując sobie pod nosem, gotujesz obiad. To wszytko zaczęło się tak, szybko nie miałaś nawet czasu pomyśleć nad tym jakie konsekwencje Cię czekają. Nachodzi Cię milion myśli, co z Jego rodziną? Zostawi ich dla Ciebie czy będziesz jedynie kochanką kiedy Paulina znów wyjedzie do rodziców. Nie! Na to nie pozwolisz, albo będzie Cię miał otwarcie albo wcale. Nie chcesz nawet brać pod uwagę drugiej możliwości. Czujesz, że będziesz musiała z nim poważnie porozmawiać. To Ci trochę popsuło humor ale kiedy tylko pomyślałaś, że już niedługo znów stanie w Twoich drzwiach i uśmiechnie się do Ciebie, kolana się pod Tobą ugięły. Poczułaś, że naprawdę cholernie Ci na nim zależy, miałaś w dupie Paulinę i Jego małżeństwo, co prawda szkoda Ci było Areczka ale jak to kiedyś powiedział Ci Paweł "jesteś samolubną suką" (tak, to stwierdzenie utknęło Ci w pamięci i często do niego wracasz bo coś w tym jest).
Słyszysz dzwonek do drzwi i serce podskakuje Ci do gardła z podniecenia. W podskokach idziesz je otworzyć lecz to tylko kurier, dostarczył Ci piękne air max'y. Z lekko kwaśną miną rzucasz je w kąt. Kiedyś nie mogła byś się doczekać żeby je dostać, dziś nie masz ochoty ich nawet otworzyć.
Godziny ciągnął się niemiłosiernie długo. Próbowałaś obejrzeć film ale nie byłaś w stanie skupić się na fabule, więc już po 15 minutach go wyłączyłaś. Książka też nie wchodziła w rachubę. Postanowiłaś posprzątać mieszkanie, zawsze sprzątanie pomagało Ci ogarnąć bałagan zarówno ten w mieszkaniu jak i ten w głowie.
Prawie nie usłyszałabyś drugiego dzwonka do drzwi przez Twój zabójczo głośny odkurzacz. Od razu padłaś Brunetowi w ramiona, czując się nareszcie na swoim miejscu. Nie chciałaś psuć tak cudownej atmosfery niepotrzebnymi, trudnymi pytaniami więc postanowiłaś odłożyć tą rozmowę na później, teraz miałaś ważniejsze rzeczy, no może nie ważniejsze ale na pewno przyjemniejsze.
__________________________________________________________________
Wiem, wiem, że rozdział krótki ale jakoś brakło weny :p
Przeżycia ostatniego tygodnia tak mną wstrząsnęły, że dalej nie mogę uwierzyć, że to się stało :D
Pierwsze primo to akcja około 22 u mnie pod blokiem. Pijany facet chciał jechać samochodem ale żona mu zabraniała więc zaczął się na nią drzeć "Paskudo!!" ona zaczyna Go namawiać żeby wysiadł lecz on uciekł się do podstępu "nie wysiądę dopóki mi nie dasz buzi",
śmiechłam :D
Drugie primo, pod blokiem bawiły się jakieś dzieci nagle jedno stoi na dachu i zrzuca poduszkę wspomnę tylko, że to blok 10-cio piętrowy. Oczywiście z moją współlokatorką pozazdrościłyśmy mu tego, że wyszedł na dach i po 22 jak już wszyscy poszli spać wpadłyśmy do nas na 10 piętro żeby wyjść na dach ale spotkał nas zawód bo było zamknięte i takim oto sposobem obleciałyśmy 6 klatek żeby wyjść na dach ale wszystkie były zamknięte :/
Trzecie primo, przeprowadzam się! Przeraża mnie perspektywa spakowania rzeczy, które uzbierałam przez dwa lata i przenieść to wszystko do innego (zaznaczam mniejszego) mieszkania ale mamy nadzieję, że w 4 samochody damy radę :D
Do przyszłego poczytania:
T.
czwartek, 29 maja 2014
Piątek
Otwierasz oczy. Jest piątek. Nie musisz jeszcze wstawać z łóżka ale nie możesz wyleżeć. Starasz się nie myśleć o tym co wydarzyło się wczoraj ale nie sposób było o tym zapomnieć. Musisz się czymś zająć więc wstajesz i od samego rana postanawiasz zrobić pranie. Sortujesz białe i kolorowe rzeczy, później wrzucasz ubrania do pralki, dosypujesz proszku i płynu i wychodzisz z łazienki. Rzucasz okiem na kanapę, która była świadkiem wczorajszych igraszek z Brunetem. Nie, nie, nie, nie myśl o tym. Automat cicho szumi a Ty jak zwykle zaczynasz dzień od kawy, ledwie udało Ci się siąść na dupie, ktoś dzwoni do drzwi. Zdziwiona wstajesz i idziesz otworzyć. W progu stoi On. Szorstko pytasz "co tu robisz?", Paweł przestępuje z nogi na nogę, nie patrząc Ci w oczy. "Mogę wejść?" w końcu padają pierwsze słowa z jego ust. Otwierasz szerzej drzwi, On wchodzi i zdejmuje kurtkę "tylko nie wieszaj na...", zaczynasz "wiem, na pierwszym wieszaku bo się urywa, pamiętam". Spuszczasz wzrok, ale szybko odzyskujesz śmiałość, "więc po co przyszedłeś?" pytasz. Zaczyna opowiadać Ci jak było mu z Tobą dobrze, jak żałuje, że nie jesteście razem, jak bardzo chciałby do Ciebie wrócić, żeby zacząć tą piękną przygodę z Tobą jeszcze raz. Myślisz sobie, że to piękne ale puste słowa. Z Twoich ust pada pytanie: "panna Ci dała kosza i wracasz do mnie? Myślisz, że jestem tak naiwna? Wyjdź Paweł i więcej tutaj nie przychodź." Wstajesz z fotela i idziesz do drzwi wejściowych, otwierasz je na oścież i czekasz aż Paweł założy kurtkę. Wychodzi a Ty oddychasz z ulgą.
Kilka godzin później, kończysz oglądać ostatni odcinek ulubionego serialu, miałaś takie zaległości, że zajęło Ci to więcej czasu niż myślałaś. Pralka już dawno skończyła swoją pracę więc idziesz wywiesić pranie. Zastanawiasz się co możesz zrobić z resztą dnia. Chętnie byś gdzieś wyszła. Dzwonisz do Agnieszki czy ma chwilę wolnego wieczorem, ona oczywiście cieszy się na Twój telefon i pyta gdzie się spotkacie. Potrzebujesz alkoholu i trochę prywatności, żeby móc się wygadać, proponujesz club "Hollywood", kiedyś lubiłyście tam chodzić.
Malując rzęsy masz wyrzuty sumienia. Kiedy byłaś z Pawłem nie poświęcałaś Agnieszce tyle czasu na ile by zasługiwała. Ba! Nie poświęcałaś jej wcale czasu. Zawsze kiedy dzwoniła do Ciebie, na pierwszym planie był Paweł, a Aga? Aga zerwała wtedy z chłopakiem, zawaliła maturę, nie mogła znaleźć pracy, zachorował jej ojciec. Ciebie wtedy nie było. Lecz kiedy Ty rozstałaś się z Pawłem, Agnieszka była pierwszą osobą do której zadzwoniłaś. Przyjechała do Ciebie z dwoma butelkami wina i milionem komedii na pendrive. Pomogła Ci. Nienawidzisz siebie, że kiedy Tobie znów miesza się w życiu przypominasz sobie o starej przyjaciółce.
Wychodzisz z domu ale nie kierujesz się na parking, tylko na przystanek autobusowy. Odwracasz jeszcze głowę i spoglądasz w okno Bruneta, masz wrażenie, że ruszyła się firanka ale pewnie Ci się wydawało.
Wracasz do mieszkania już dobrze po 23, jesteś wstawiona więc musisz trochę się pomęczyć żeby trafić kluczem w dziurkę jednak zanim Ci się to udaje czujesz czyjąś ciepłą rękę na swojej, która pomaga Ci otworzyć drzwi. "Czekałem na Ciebie" słyszysz cichy szept za uchem. Wchodzicie do mieszkania i zanim jeszcze zdążyłaś ściągnąć kurtkę, Brunet namiętnie Cię całuje, zdejmując Ci kurtkę i rozpinając bluzkę. W Twojej głowie kołacze się głupia myśl, że masz nieświeży oddech ale najwyraźniej Jemu to nie przeszkadza. Zamyka Cię w swoich silnych i umięśnionych ramionach. Prowadzisz Go do sypialni, nie zastanawiając się nad konsekwencjami, alkohol trochę Cię otumanił więc nie myślisz trzeźwo. Wiesz, że będziesz tego żałować ale jutro się tym będziesz martwić, teraz masz co innego na głowie.
W końcu zasypiasz w Jego ramionach.
__________________________________________________________________
A o to i jestem z kolejnym rozdziałem :D
Im bliżej sesji tym bardziej mi się nic nie chce a to nie wróży dobrze niestety :/
Wczoraj miałam mega trudne zaliczenie z Baz Danych, niby takie gówno ale jednak trudne, zwłaszcza jak masz napisać to na kartce a nie jak się cały czas uczyło w Accessie. Chociaż to jeszcze nic, jak mieliśmy programowanie, to trzeba było napisać program na kartce. Moja koleżanka weszła do sali, siadła przy biurku i przesunęła klawiaturę mówiąc na cały głos "Ale ta klawiatura przeszkadza na tej informatyce!!". Uwierzcie, że nie mogłam normalnie pisać tego kolosa, tak mi się micha z tego cieszyła :D
A najlepsze były dzisiejsze ćwiczenia z Organizacji i Zarządzania. Mamy z to z takim Ukraińcem i kazał nam wymyślić sobie firmę i sporządzić jej biznes plan, mój kolega wybrał sobie biuro rachunkowe i wymyślił, że będzie na jakiejś tam ulicy w Kielcach. Vasyl (wykładowca) tak się patrzy na niego więc kolega zaczyna mu tłumaczyć gdzie jest ta ulica, a On z tekstem do niego "tak tak ja wiem, tylko liczę ile tam jest biur rachunkowych". Szczęki nam opadły :D
To tyle mniej więcej z wesołych przygód studentów :P
Do przyszłego poczytania:
Kilka godzin później, kończysz oglądać ostatni odcinek ulubionego serialu, miałaś takie zaległości, że zajęło Ci to więcej czasu niż myślałaś. Pralka już dawno skończyła swoją pracę więc idziesz wywiesić pranie. Zastanawiasz się co możesz zrobić z resztą dnia. Chętnie byś gdzieś wyszła. Dzwonisz do Agnieszki czy ma chwilę wolnego wieczorem, ona oczywiście cieszy się na Twój telefon i pyta gdzie się spotkacie. Potrzebujesz alkoholu i trochę prywatności, żeby móc się wygadać, proponujesz club "Hollywood", kiedyś lubiłyście tam chodzić.
Malując rzęsy masz wyrzuty sumienia. Kiedy byłaś z Pawłem nie poświęcałaś Agnieszce tyle czasu na ile by zasługiwała. Ba! Nie poświęcałaś jej wcale czasu. Zawsze kiedy dzwoniła do Ciebie, na pierwszym planie był Paweł, a Aga? Aga zerwała wtedy z chłopakiem, zawaliła maturę, nie mogła znaleźć pracy, zachorował jej ojciec. Ciebie wtedy nie było. Lecz kiedy Ty rozstałaś się z Pawłem, Agnieszka była pierwszą osobą do której zadzwoniłaś. Przyjechała do Ciebie z dwoma butelkami wina i milionem komedii na pendrive. Pomogła Ci. Nienawidzisz siebie, że kiedy Tobie znów miesza się w życiu przypominasz sobie o starej przyjaciółce.
Wychodzisz z domu ale nie kierujesz się na parking, tylko na przystanek autobusowy. Odwracasz jeszcze głowę i spoglądasz w okno Bruneta, masz wrażenie, że ruszyła się firanka ale pewnie Ci się wydawało.
Wracasz do mieszkania już dobrze po 23, jesteś wstawiona więc musisz trochę się pomęczyć żeby trafić kluczem w dziurkę jednak zanim Ci się to udaje czujesz czyjąś ciepłą rękę na swojej, która pomaga Ci otworzyć drzwi. "Czekałem na Ciebie" słyszysz cichy szept za uchem. Wchodzicie do mieszkania i zanim jeszcze zdążyłaś ściągnąć kurtkę, Brunet namiętnie Cię całuje, zdejmując Ci kurtkę i rozpinając bluzkę. W Twojej głowie kołacze się głupia myśl, że masz nieświeży oddech ale najwyraźniej Jemu to nie przeszkadza. Zamyka Cię w swoich silnych i umięśnionych ramionach. Prowadzisz Go do sypialni, nie zastanawiając się nad konsekwencjami, alkohol trochę Cię otumanił więc nie myślisz trzeźwo. Wiesz, że będziesz tego żałować ale jutro się tym będziesz martwić, teraz masz co innego na głowie.
W końcu zasypiasz w Jego ramionach.
__________________________________________________________________
A o to i jestem z kolejnym rozdziałem :D
Im bliżej sesji tym bardziej mi się nic nie chce a to nie wróży dobrze niestety :/
Wczoraj miałam mega trudne zaliczenie z Baz Danych, niby takie gówno ale jednak trudne, zwłaszcza jak masz napisać to na kartce a nie jak się cały czas uczyło w Accessie. Chociaż to jeszcze nic, jak mieliśmy programowanie, to trzeba było napisać program na kartce. Moja koleżanka weszła do sali, siadła przy biurku i przesunęła klawiaturę mówiąc na cały głos "Ale ta klawiatura przeszkadza na tej informatyce!!". Uwierzcie, że nie mogłam normalnie pisać tego kolosa, tak mi się micha z tego cieszyła :D
A najlepsze były dzisiejsze ćwiczenia z Organizacji i Zarządzania. Mamy z to z takim Ukraińcem i kazał nam wymyślić sobie firmę i sporządzić jej biznes plan, mój kolega wybrał sobie biuro rachunkowe i wymyślił, że będzie na jakiejś tam ulicy w Kielcach. Vasyl (wykładowca) tak się patrzy na niego więc kolega zaczyna mu tłumaczyć gdzie jest ta ulica, a On z tekstem do niego "tak tak ja wiem, tylko liczę ile tam jest biur rachunkowych". Szczęki nam opadły :D
To tyle mniej więcej z wesołych przygód studentów :P
Do przyszłego poczytania:
T.
piątek, 23 maja 2014
Czwartek
Czwarty dzień tygodnia oznacz, że dzisiaj zaczyna się Twój weekend. Na szczęście piątki masz wolne z czego się niezmiernie cieszysz. Jednak nawet perspektywa weekendu nie jest w stanie zagłuszyć poczucia winy, które łopocze Ci z tyłu głowy odkąd wczoraj pocałowałaś Bruneta. Masz cichą nadzieję, że o tym zapomni.
Dzisiaj pierwszy raz w tym tygodniu udaje Ci się zdążyć na zajęcia, uznajesz to jako swój mały, osobisty sukces. Dzielnie znosisz kolejne wykłady, ćwiczenia i laboratoria. Znosisz ludzi z grupy, których nawet nie lubisz, co najwyżej tolerujesz. Na duchu podnosi Cię jedna myśl, że już niedługo będziesz mogła wrócić do domu. Odliczasz minuty do zakończenia zajęć. Minęło dopiero 10 minut ostatniego wykładu a Ty dała byś sobie rękę uciąć, że siedzisz już tutaj co najmniej 5 godzin. Przetrwałaś. Ale jesteś tak padnięta, że nie masz nawet siły przekręcić kluczyka w stacyjce więc siedzisz kilka minut z głową opartą o zagłówek i przyglądasz się przechodzącym ludziom. Nagle odzywa się Twoja komórka. Dzwoni koleżanka, z którą nie widziałyście się wieki. Proponuje spotkanie, chętnie się zgadzasz. Już w nieco lepszym humorze jedziesz zatłoczonymi ulicami miasta do domu.
Do domu docierasz kilka minut po czternastej. Jesteś głodna jak wilk więc przygrzewasz zrobiony dwa dni wcześniej obiad. Wyciągając nogi na ławę (całe życie mama Ci mówiła, żebyś tego nie robiła ale Ty i tak robisz swoje) włączasz jakiś głupkowaty program i zajadasz.
Pusty talerz wrzucasz do zlewu, umyjesz później. Włączasz kompa, żeby dowiedzieć się co się na świecie dzieje, bo może wojna już wybuchła a Ty nawet nie wiesz, że trzeba się ewakuować. Na szczęście względnie jest wszystko w porządku. Twój najlepszy przyjaciel, fejsbuk informuje Cię, że Jolka wyjechała do Angli, Agnieszka pokłóciła się z Darkiem, Wojtek dostał psa, Milena ma jutro kolokwium z czegoś tam, Mateusz polubił zdjęcie Ulki, Anka ma nogę w gipsie, -40% w rossmanie, Kamil wygrał jakieś zawody, Przemek dodał zdjęcie a Monika jest w związku. Tak dużo informacji, które do niczego nie są Ci potrzebne a mimo to spędzasz na tym durnym portalu większość swojego dnia ale nie dzisiaj. Z koleżanką umówiłaś się na 20 więc masz jeszcze sporo czasu. Postanawiasz, że zaczniesz szykować się odpowiednio wcześniej, idziesz do łazienki odkręcić kurek z gorącą wodą żeby wziąć długą i relaksującą kąpiel. Podczas kiedy wanna powoli się napełnia, Ty zmywasz brudny talerz, który wcześniej wrzuciłaś do zlewu. Wracasz do łazienki, zakręcasz wodę i wsypujesz do niej sól do kąpieli i jakiś płyn przez co woda przyjemnie pachnie i ma piękny fioletowy kolor. Ściągasz ubranie i zanurzasz nogę w gorącej wodzie później robisz to samo z resztą ciała. Twój kolor skóry szybko zmienia się na czerwony przez wysoką temperaturę. Zamykasz oczy i odprężasz się. Nagle słyszysz ostry dźwięk dzwonka do drzwi, postanawiasz to ignorować ale ten ktoś dzwoni jeszcze raz. Wkurzona wychodzisz z wanny i zakładasz szlafrok, szczelnie go wiążąc. Z rozmachem otwierasz drzwi. Za nimi stoi Brunet z szerokim uśmiechem na twarzy. Wita się z Tobą i pyta czy nie mogła byś mu pożyczyć trochę cukru bo mu się skończył. Nie słodzisz ale cukier zawsze w domu się znajdzie. Zapraszasz Go do środka i idziesz w poszukiwaniu cukru. Brunet siada na jednym z wysokich barowych krzeseł podczas kiedy Ty szukasz cukru w dolnych szafkach, z rezygnacją stwierdzasz, że go tam nie ma. Otwierasz górną szafkę, niestety przy Twoich 163 cm wzrostu nie jesteś w stanie zobaczyć co kryją górne półki. Brunet podchodzi i wyciąga kilo cukru. To, że jest tak blisko onieśmiela Cię. On też widzi Twoje zakłopotanie i uśmiecha się zbliżając twarz do Twojej twarzy. Cukier stawia na blacie za Tobą, kładąc Ci ręce na biodrach, sadza Cię na blacie koło cukru. Rozchylasz szerzej wargi, a on rozwiązuje Twój szlafrok. Po chwili On jest bez koszulki i możesz sobie pozwolić na błądzenie dłońmi po smukłej linii Jego pleców. Bierze Cię w ramiona i zanosi do salonu, szlafrok został w kuchni.
Brunet wychodzi kilka minut po 18 ze zmierzwionymi włosami i kilogramem cukru w ręce. Wracasz do łazienki ale woda w wannie już wystygła, wyjmujesz korek i idziesz wziąć szybki prysznic.
Ze spotkania z koleżanką wracasz późno. I dobrze, bo jesteś tak zmęczona, że przed zaśnięciem nawet nie masz siły myśleć o tym co się dzisiaj wydarzyło.
__________________________________________________________________
Kolejny rozdział! ;D
Zawsze tak jest :/ jak Juwenalia to pada, jak trzeba chodzić na zajęcia to +30, to nie sprawiedliwe :(
W siatkówce jestem teraz totalnie zacofana i nie wiem co się dzieje :/ Wiem tylko, że Kubiak ma złamaną rękę. Gdzieś przeczytałam, że Winiarski, Wlazły, Kurek, Zatorski, Żygadło i ktoś tam jeszcze nie jadą do Brazylii na LŚ. Ale za to ja jadę dzisiaj do domku juuupi!! :D
Gdyby nie to, że mam w poniedziałek kolokwium a w środę zaliczenie to pewnie bym leżała cały weekend na balkonie plackiem :P
Dobra Kochani, trzymajcie się cieplutko i do następnego :*
Do przyszłego poczytania':
Dzisiaj pierwszy raz w tym tygodniu udaje Ci się zdążyć na zajęcia, uznajesz to jako swój mały, osobisty sukces. Dzielnie znosisz kolejne wykłady, ćwiczenia i laboratoria. Znosisz ludzi z grupy, których nawet nie lubisz, co najwyżej tolerujesz. Na duchu podnosi Cię jedna myśl, że już niedługo będziesz mogła wrócić do domu. Odliczasz minuty do zakończenia zajęć. Minęło dopiero 10 minut ostatniego wykładu a Ty dała byś sobie rękę uciąć, że siedzisz już tutaj co najmniej 5 godzin. Przetrwałaś. Ale jesteś tak padnięta, że nie masz nawet siły przekręcić kluczyka w stacyjce więc siedzisz kilka minut z głową opartą o zagłówek i przyglądasz się przechodzącym ludziom. Nagle odzywa się Twoja komórka. Dzwoni koleżanka, z którą nie widziałyście się wieki. Proponuje spotkanie, chętnie się zgadzasz. Już w nieco lepszym humorze jedziesz zatłoczonymi ulicami miasta do domu.
Do domu docierasz kilka minut po czternastej. Jesteś głodna jak wilk więc przygrzewasz zrobiony dwa dni wcześniej obiad. Wyciągając nogi na ławę (całe życie mama Ci mówiła, żebyś tego nie robiła ale Ty i tak robisz swoje) włączasz jakiś głupkowaty program i zajadasz.
Pusty talerz wrzucasz do zlewu, umyjesz później. Włączasz kompa, żeby dowiedzieć się co się na świecie dzieje, bo może wojna już wybuchła a Ty nawet nie wiesz, że trzeba się ewakuować. Na szczęście względnie jest wszystko w porządku. Twój najlepszy przyjaciel, fejsbuk informuje Cię, że Jolka wyjechała do Angli, Agnieszka pokłóciła się z Darkiem, Wojtek dostał psa, Milena ma jutro kolokwium z czegoś tam, Mateusz polubił zdjęcie Ulki, Anka ma nogę w gipsie, -40% w rossmanie, Kamil wygrał jakieś zawody, Przemek dodał zdjęcie a Monika jest w związku. Tak dużo informacji, które do niczego nie są Ci potrzebne a mimo to spędzasz na tym durnym portalu większość swojego dnia ale nie dzisiaj. Z koleżanką umówiłaś się na 20 więc masz jeszcze sporo czasu. Postanawiasz, że zaczniesz szykować się odpowiednio wcześniej, idziesz do łazienki odkręcić kurek z gorącą wodą żeby wziąć długą i relaksującą kąpiel. Podczas kiedy wanna powoli się napełnia, Ty zmywasz brudny talerz, który wcześniej wrzuciłaś do zlewu. Wracasz do łazienki, zakręcasz wodę i wsypujesz do niej sól do kąpieli i jakiś płyn przez co woda przyjemnie pachnie i ma piękny fioletowy kolor. Ściągasz ubranie i zanurzasz nogę w gorącej wodzie później robisz to samo z resztą ciała. Twój kolor skóry szybko zmienia się na czerwony przez wysoką temperaturę. Zamykasz oczy i odprężasz się. Nagle słyszysz ostry dźwięk dzwonka do drzwi, postanawiasz to ignorować ale ten ktoś dzwoni jeszcze raz. Wkurzona wychodzisz z wanny i zakładasz szlafrok, szczelnie go wiążąc. Z rozmachem otwierasz drzwi. Za nimi stoi Brunet z szerokim uśmiechem na twarzy. Wita się z Tobą i pyta czy nie mogła byś mu pożyczyć trochę cukru bo mu się skończył. Nie słodzisz ale cukier zawsze w domu się znajdzie. Zapraszasz Go do środka i idziesz w poszukiwaniu cukru. Brunet siada na jednym z wysokich barowych krzeseł podczas kiedy Ty szukasz cukru w dolnych szafkach, z rezygnacją stwierdzasz, że go tam nie ma. Otwierasz górną szafkę, niestety przy Twoich 163 cm wzrostu nie jesteś w stanie zobaczyć co kryją górne półki. Brunet podchodzi i wyciąga kilo cukru. To, że jest tak blisko onieśmiela Cię. On też widzi Twoje zakłopotanie i uśmiecha się zbliżając twarz do Twojej twarzy. Cukier stawia na blacie za Tobą, kładąc Ci ręce na biodrach, sadza Cię na blacie koło cukru. Rozchylasz szerzej wargi, a on rozwiązuje Twój szlafrok. Po chwili On jest bez koszulki i możesz sobie pozwolić na błądzenie dłońmi po smukłej linii Jego pleców. Bierze Cię w ramiona i zanosi do salonu, szlafrok został w kuchni.
Brunet wychodzi kilka minut po 18 ze zmierzwionymi włosami i kilogramem cukru w ręce. Wracasz do łazienki ale woda w wannie już wystygła, wyjmujesz korek i idziesz wziąć szybki prysznic.
Ze spotkania z koleżanką wracasz późno. I dobrze, bo jesteś tak zmęczona, że przed zaśnięciem nawet nie masz siły myśleć o tym co się dzisiaj wydarzyło.
__________________________________________________________________
Kolejny rozdział! ;D
Zawsze tak jest :/ jak Juwenalia to pada, jak trzeba chodzić na zajęcia to +30, to nie sprawiedliwe :(
W siatkówce jestem teraz totalnie zacofana i nie wiem co się dzieje :/ Wiem tylko, że Kubiak ma złamaną rękę. Gdzieś przeczytałam, że Winiarski, Wlazły, Kurek, Zatorski, Żygadło i ktoś tam jeszcze nie jadą do Brazylii na LŚ. Ale za to ja jadę dzisiaj do domku juuupi!! :D
Gdyby nie to, że mam w poniedziałek kolokwium a w środę zaliczenie to pewnie bym leżała cały weekend na balkonie plackiem :P
Dobra Kochani, trzymajcie się cieplutko i do następnego :*
Do przyszłego poczytania':
T.
czwartek, 15 maja 2014
Środa
Ten dzień
już zaczął się źle. Obudziłaś się za późno żeby iść na bardzo ważne
zajęcia. Nie wiesz skąd możesz teraz załatwić sobie zwolnienie
lekarskie, sytuacja wygląda nieciekawie. Nastawiasz wodę na kawę, następne zajęcia
masz za dwie godziny. Jesteś zła, nie tylko dlatego, że podoba Ci się
facet, który nie będzie Twój, dzieciaty i żonaty ale również dlatego, że
ostatnimi czasy nic nie idzie po Twojej myśli.
Z Twoim eks-Pawłem, nie dogadywaliście się od dłuższego czasu. On oglądał się za innymi dziewczynami, Ciebie już nie interesował ale byliście razem. Dlaczego? Przyzwyczaiłaś się do tego, że ma Ci kto zrobić kawy, ściągnąć talerz z najwyższej pułki i masz z kim pójść do kina na najnowszy horror. Więc dlaczego z nim zerwałaś? Sama nie jesteś tego do końca pewna ale Twój związek z nim wydawał Ci się coraz bardziej chory. Raz nawet napisał Ci sms'a "zostaje na noc u Agnieszki, nie czekaj na mnie". Ty tylko wzruszyłaś ramionami i wyciągnęłaś sobie z zamrażarki lody, siadłaś na kanapie i obejrzałaś kolejny odcinek "how i met your mother". Wrócił następnego dnia po południu. Uświadomiłaś sobie, że to nie jest normalne więc postanowiłaś to zakończyć. Oboje powiedzieliście sobie "pa" i zamknęłaś za nim drzwi. Pamiętasz jak byłaś w nim zakochana po uszy, jak koleżanki z liceum zazdrościły Ci takiego przystojnego chłopaka, jak walczyłaś o niego rywalizując z połową szkoły. Teraz czujesz podobne podniecenie na myśl o Brunecie, chociaż wiesz, że możesz zniszczyć życie jego rodzinie. Odzywają się w Tobie te cechy, których najbardziej nie lubisz, czyli po trupach do celu i najważniejsza jesteś Ty sama. Kilka razy próbowałaś z nimi walczyć ale nie wyszło Ci to najlepiej.
Budząc się z zamyślenia spoglądasz na zegarek. Klniesz pod nosem bo znowu byś się spóźniła. W biegu zakładasz kurtkę i buty. Biegnąc do samochodu grzebiesz w torebce nie mogąc znaleźć kluczy, kiedy w końcu je znajdujesz i wsiadasz do samochodu okazuje się, że nie możesz zapalić. Sfrustrowana uderzasz ręką o kierownicę i kładziesz na niej głowę. Podskakujesz kiedy ktoś puka w szybę. Widzisz znajomą, uśmiechniętą twarz Bruneta. Pyta czy Cię gdzieś nie podwieźć bo widzi, że masz problem z samochodem. Początkowo odmawiasz mówiąc, że nie chcesz robić kłopotu ale po krótkich namowach wsiadasz do samochodu Bruneta. Jedziecie pod Twoją uczelnie ciągle rozmawiając, nie wiedziałaś, że macie aż tyle wspólnych tematów. Począwszy od samochodu, który rano nie chciał odpalić a kończąc na kierunku Twoich studiów.
Wysiadając grzecznie dziękujesz za podwiezienie. Życzycie sobie miłego dnia i biegniesz do głównych drzwi. Na uczelni spędzasz kilka nudnych godzin. I kiedy w końcu możesz jechać do domu okazuje się, że masz jeszcze jedne ćwiczenia, które mieliście odrobić a o których totalnie zapomniałaś. Jesteś tak wściekła, że zaczynają Ci lecieć łzy. Zagryzasz zęby i idziesz na te cholerne ćwiczenia zmarnować kolejne półtorej godziny w swoim życiu.
Kiedy w końcu udaje Ci się dotrzeć do mieszkania odkrywasz, że puściła Ci uszczelka w kranie i nie wiesz od jak dawna lała Ci się woda. Biegniesz do łazienki żeby zakręcić zawór z wodą. Siadasz na brzegu wanny i nie masz pojęcia co zrobić więc chowasz głowę w dłoniach i bierzesz kilka głębszych oddechów. Ubierasz buty i idziesz do Bruneta. Otwiera On. Z zakłopotaniem pytasz czy umie wymienić uszczelkę, nie obiecuje, że mu się uda ale postara się pomóc. Idziecie do Ciebie. Brunet okazał się prawdziwą złotą rączką i uszczelkę wymienił w niecałe 15 minut. Za to w trakcie waszej rozmowy dowiedziałaś się, że Paulina z synkiem pojechali do rodziców i wrócą w niedzielę. Chciałaś mu zapłacić ale kategorycznie odmówił więc zaproponowałaś wino, ku Twojemu zaskoczeniu zgodził się zostać. Długo rozmawialiście, wypiliście całą butelkę więc zaczęło Wam już szumieć w głowie. Kiedy wychodził pocałowałaś. Go w usta, nie odwzajemnił pocałunku tylko delikatnie Cię odepchnął. Zrobiło Ci się przykro ale zrozumiałaś.
Wzięłaś szybki prysznic i poszłaś do łóżka, chcąc żeby ten dzień jak najszybciej się skończył.
Z Twoim eks-Pawłem, nie dogadywaliście się od dłuższego czasu. On oglądał się za innymi dziewczynami, Ciebie już nie interesował ale byliście razem. Dlaczego? Przyzwyczaiłaś się do tego, że ma Ci kto zrobić kawy, ściągnąć talerz z najwyższej pułki i masz z kim pójść do kina na najnowszy horror. Więc dlaczego z nim zerwałaś? Sama nie jesteś tego do końca pewna ale Twój związek z nim wydawał Ci się coraz bardziej chory. Raz nawet napisał Ci sms'a "zostaje na noc u Agnieszki, nie czekaj na mnie". Ty tylko wzruszyłaś ramionami i wyciągnęłaś sobie z zamrażarki lody, siadłaś na kanapie i obejrzałaś kolejny odcinek "how i met your mother". Wrócił następnego dnia po południu. Uświadomiłaś sobie, że to nie jest normalne więc postanowiłaś to zakończyć. Oboje powiedzieliście sobie "pa" i zamknęłaś za nim drzwi. Pamiętasz jak byłaś w nim zakochana po uszy, jak koleżanki z liceum zazdrościły Ci takiego przystojnego chłopaka, jak walczyłaś o niego rywalizując z połową szkoły. Teraz czujesz podobne podniecenie na myśl o Brunecie, chociaż wiesz, że możesz zniszczyć życie jego rodzinie. Odzywają się w Tobie te cechy, których najbardziej nie lubisz, czyli po trupach do celu i najważniejsza jesteś Ty sama. Kilka razy próbowałaś z nimi walczyć ale nie wyszło Ci to najlepiej.
Budząc się z zamyślenia spoglądasz na zegarek. Klniesz pod nosem bo znowu byś się spóźniła. W biegu zakładasz kurtkę i buty. Biegnąc do samochodu grzebiesz w torebce nie mogąc znaleźć kluczy, kiedy w końcu je znajdujesz i wsiadasz do samochodu okazuje się, że nie możesz zapalić. Sfrustrowana uderzasz ręką o kierownicę i kładziesz na niej głowę. Podskakujesz kiedy ktoś puka w szybę. Widzisz znajomą, uśmiechniętą twarz Bruneta. Pyta czy Cię gdzieś nie podwieźć bo widzi, że masz problem z samochodem. Początkowo odmawiasz mówiąc, że nie chcesz robić kłopotu ale po krótkich namowach wsiadasz do samochodu Bruneta. Jedziecie pod Twoją uczelnie ciągle rozmawiając, nie wiedziałaś, że macie aż tyle wspólnych tematów. Począwszy od samochodu, który rano nie chciał odpalić a kończąc na kierunku Twoich studiów.
Wysiadając grzecznie dziękujesz za podwiezienie. Życzycie sobie miłego dnia i biegniesz do głównych drzwi. Na uczelni spędzasz kilka nudnych godzin. I kiedy w końcu możesz jechać do domu okazuje się, że masz jeszcze jedne ćwiczenia, które mieliście odrobić a o których totalnie zapomniałaś. Jesteś tak wściekła, że zaczynają Ci lecieć łzy. Zagryzasz zęby i idziesz na te cholerne ćwiczenia zmarnować kolejne półtorej godziny w swoim życiu.
Kiedy w końcu udaje Ci się dotrzeć do mieszkania odkrywasz, że puściła Ci uszczelka w kranie i nie wiesz od jak dawna lała Ci się woda. Biegniesz do łazienki żeby zakręcić zawór z wodą. Siadasz na brzegu wanny i nie masz pojęcia co zrobić więc chowasz głowę w dłoniach i bierzesz kilka głębszych oddechów. Ubierasz buty i idziesz do Bruneta. Otwiera On. Z zakłopotaniem pytasz czy umie wymienić uszczelkę, nie obiecuje, że mu się uda ale postara się pomóc. Idziecie do Ciebie. Brunet okazał się prawdziwą złotą rączką i uszczelkę wymienił w niecałe 15 minut. Za to w trakcie waszej rozmowy dowiedziałaś się, że Paulina z synkiem pojechali do rodziców i wrócą w niedzielę. Chciałaś mu zapłacić ale kategorycznie odmówił więc zaproponowałaś wino, ku Twojemu zaskoczeniu zgodził się zostać. Długo rozmawialiście, wypiliście całą butelkę więc zaczęło Wam już szumieć w głowie. Kiedy wychodził pocałowałaś. Go w usta, nie odwzajemnił pocałunku tylko delikatnie Cię odepchnął. Zrobiło Ci się przykro ale zrozumiałaś.
Wzięłaś szybki prysznic i poszłaś do łóżka, chcąc żeby ten dzień jak najszybciej się skończył.
czwartek, 8 maja 2014
Wtorek
Budzisz się. Przed Tobą kolejny samotny dzień. Sięgasz po telefon,
dostałaś wiadomość. "Idziesz na angielski?", koleżanka z grupy. Chwilę
się wahasz, nie lubisz tej baby, która przez półtorej godziny gada o
du*ie Maryni. Odpisujesz "tak". Spuszczasz nogi z łóżka i siedzisz tak
przez minutę. Człapiesz do łazienki, później zaliczasz kuchnię.
Nastawiasz wodę na kawę, ostatnio tylko ona jest Twoim śniadaniem.
Wrzucasz książkę do torby, wydaje Ci się, że o czymś zapomniałaś ale nie
jesteś w stanie sobie przypomnieć o czym. Włączasz telewizor, akurat
lecą wiadomości sportowe. Odkładasz pilot na ławę lecz kiedy znów
patrzysz w kolorowe okienko telewizora widzisz w nim twarz Twojego
sąsiada. Chwilę stoisz zdumiona. Już wiesz dlaczego Jego twarz wydawała
Ci się znajoma. Twój eks uwielbiał siatkówkę, ciągał Cię na wszystkie
możliwe mecze. Słyszysz, że woda się zagotowała. W pośpiechu wypijasz
kawę i biegniesz do swojego samochodu. Po drodze spotykasz Bruneta z
Brunetką i synkiem. Zapraszają Cię wieczorem na kawę. Zgadzasz się
chociaż masz nadzieję, że uda Ci się jakoś wykręcić. Wymieniasz się
numerem telefonu z Brunetką- Pauliną. Stukasz
długopisem o ławkę i odliczasz ostatnie minuty do końca zajęć. Jednak
Twoje prośby zostały wysłuchane i zajęcia kończą się 15 minut wcześniej.
Dziewczyny ciągnął Cię na piwo, odmawiasz, jesteś samochodem poza tym
nie przepadasz za piwem. Zaczęło padać, podsuwasz wyżej kołnierz i
biegniesz na parking. Wsiadasz za kółko i przestawiasz lusterko,
poprawiasz włosy i ścierasz lekko rozmazany tusz. Wrzucasz wsteczny i
jedziesz do supermarketu bo po kilku dniach obserwacji stwierdziłaś, że
samym powietrzem się nie najesz.
Wnosisz
ciężkie torby na trzecie piętro, przeklinając ojca, że nie kupił Ci
mieszkania na parterze. Otwierasz drzwi i nie zdejmując butów idziesz
prosto do kuchni zostawić zakupy. Zauważasz, że zostawiłaś po sobie
brzydkie, mokre plamy z błota. Wracasz do przedpokoju, zdejmujesz kurtkę
i buty i idziesz po mop. Słyszysz dzwonek swojego telefonu, wiadomość.
"Zapraszamy o 17. Paulina.". Przeklinasz się w duchu kiedy odpisujesz
"Dziękuję za zaproszenie, na pewno przyjdę". Dlaczego tak napisałaś? Bo
chcesz się spotkać z Nim, przyznajesz w duchu. Starasz się Go sobie
wybić z głowy, ale cały czas tam siedzi. Jesteś głupia, myśląc o nim.
Jest żonaty i dzieciaty, szczęśliwy w swoim małżeństwie. Nawet nie
próbuj mu tego rozbijać. Ale mimo to wiesz, że pójdziesz tam dzisiaj
wieczorem i spędzisz z nimi kilka godzin, sztucznie się uśmiechając i
grzecznie prowadząc nudną konwersację.
Gotujesz
jakiś prowizoryczny obiad, który ma Ci starczyć przynajmniej na dwa
dni. Grzebiesz widelcem w rozgotowanym makaronie, o którym zapomniałaś.
Potrawa jest zjadliwa dzięki sosowi, który zawsze wychodzi Ci bardzo
dobry. Do 17 masz jeszcze półtorej godziny. Uświadamiasz sobie, że nie
masz nic dla gospodarzy. Przez chwile myślisz co mogła byś im dać. Wino,
Twój barek jest ich pełen. Wyciągasz pierwsze lepsze i stawiasz na
kuchennym stole. Maszerujesz do łazienki zrobić delikatny makijaż.
Rzadko się malujesz, na co dzień wystarcza tusz i pomadka. Teraz
starannie rozprowadzasz niewielką warstwę podkładu, następnie maczasz
pędzel w bronzerze delikatnie rozprowadzając go na policzku. Rzęsy
pociągasz tuszem więcej razy niż zwykle. Przeglądasz się w lustrze,
wyglądasz nieźle. Drepczesz do szafy, wyjmujesz czarne rurki i białą
koszulkę. Krytycznie patrzysz w lustro, wyglądasz jak byś szła na
maturę. Zmieniasz koszulkę na miętową, od razu lepiej. Przeczesujesz
swoje blond włosy palcami, żeby nadać im trochę objętości. Zakładasz
skórzaną kurtkę i czarne botki z ćwiekami. Łapiesz butelkę wina, jeszcze
raz przelotnie przeglądasz się w lustrze i wychodzisz.
U
Brunetów spędzasz miły wieczór. Spędziłaś tam więcej czasu niż
zamierzałaś. Brunet coraz bardziej Ci się podoba, przez co masz wyrzuty
sumienia w stosunku do Brunetki. Twoje serce kilka razy podskoczyło do
gardła kiedy przypadkiem trąciliście się łokciem czy przelotnie
musnęliście się dłońmi. Kiedy wychodziłaś, pocałował Cię w policzek, na
chwilę zamarłaś.
Zamykasz
drzwi swojego mieszkania z oddechem ulgi. Starasz się uporządkować
myśli. Miotasz się po mieszkaniu jak zwierzę w klatce.
Zmęczona kładziesz się do łóżka ale zasypiasz dopiero po wielu godzinach dręczącego przewracania się z boku na bok.
_________________________________________________________________
Hohoho!! A oto i nowy rozdział :D
Winiarski kapitanem, Lubię to!! :D
Rozbawił mnie komentarz jednej ze stron na fb, że z 9 to może grać tylko Bartman i to brak szacunku dla niego i szkoda, że nikt nie utożsamia 9 z Bartmanem. No cóż... Nie Zibi pierwszy, nie ostatni grał z numerem 9. Dla mnie na przykład nie ma znaczenia kto z jakim numerkiem gra na koszulce tylko czy zdobywa punkty ale najwyraźniej dla niektórych ważniejsza jest liczba na plecach. Dla zawodnika to raczej bez różnicy czy gra z 9, 10 czy 12. Ja swego czasu grałam z 11 ale nie miała bym problemu założyć jakiegokolwiek innego numerka. Tak, że take it easy ludzie :D
Lecem grać w siatkę ze znajomymi, narga! :D
Do przyszłego poczytania:
T.
czwartek, 1 maja 2014
Poniedziałek
I znów
jesteś sama. Siedzisz w pustym mieszkaniu, popijając już chłodną kawę. W
zasadzie powinnaś już wyjść ale nie masz motywacji. Spoglądasz przez
okno, na budzący się wiosenny dzień. Pod Twój szeregowiec, jakich pełno
na tym osiedlu, zajeżdża samochód dostawczy. Wielki napis PRZEPROWADZKI
wykaligrafowany jest rażącym czerwonym kolorem. Zaraz za nim zatrzymuje
się całkiem ładny, na oko sportowy samochód. Nie potrafisz podać marki,
stoi za daleko. Z samochodu wysiada wysoki brunet wraz z ładną brunetką.
Otwierają się tylne drzwi samochodu, widzisz małego chłopca. Pewnie
syn, myślisz. Mężczyzna wydaje Ci się znajomy. Lekceważysz ten fakt, po prostu jest do kogoś podobny.
Wchodzą do Twojej klatki, zaraz słyszysz ich kroki na schodach.
Spoglądasz na zegarek. Dawno powinnaś być w drodze na pierwsze zajęcia w
nowym semestrze. Odkładasz kubek na stół, zakładasz kurtkę i wychodzisz
z mieszkania. Nie zdążysz, nie ma szans, nie zmieścisz się nawet w
studenckim kwadransie. Na klatce mijasz młode małżeństwo, które
widziałaś przez okno, wymieniacie uprzejme "dzień dobry", Brunet otwiera
Ci drzwi, mruczysz "dziękuję" i idziesz wprost na parking do swojej
niedawno nabytej mazdy x6.
Wracasz wieczorem, po całym dniu zajęć. Udało Ci się zapomnieć o Brunecie i jego rodzinie, przypominasz sobie kiedy ten znów otwiera Ci drzwi do klatki. Przyglądasz mu się. Na pewno wraca z biegania. Powoli wdrapujecie się na trzecie piętro. Przedstawiacie się sobie. Mariusz, tak ma na imię, chociaż dla Ciebie zawsze będzie Brunetem. Chwile rozmawiacie zanim, otwierasz drzwi swojego mieszkania. On idzie piętro wyżej, na czwarte. Ściągasz kurtkę, wyrabiając sobie opinie o Mariuszu-Brunecie. Przystojny, to pierwsze co Ci przychodzi do głowy. Jest też pierwszym sąsiadem, którego udało Ci się poznać a przecież minęło już pół roku odkąd ojciec kupił Ci to mieszkanie. Sympatyczny i kulturalny, to rzadkość wśród dzisiejszych mężczyzn. Oceniasz jego wiek, koło trzydziestki, to jakieś dziesięć lat więcej od Ciebie.
Kierując się do łazienki wyrzucasz Go ze swojej głowy, jednak kiedy zasiadasz przed telewizorem myśli o Brunecie wracają jak natrętny komar. Bezmyślnie skaczesz po kanałach, zostawiasz na jakimś "megahicie", który po pięciu minutach Cię nudzi. Zastanawiasz się kto ten chłam ochrzcił "megahitem". I znów masz w ręce pilot, przeglądając kolejne kanały w poszukiwaniu "czegoś do ogląda". W końcu znajdujesz program o nazwie "tuż przed tragedią" jest ciekawy. Krzywisz się kiedy się kończy. Wyłączasz telewizor. Człapiesz do lodówki, znowu nie zrobiłaś zakupów więc w lodówce jest tylko jogurt naturalny i jajka. Bierzesz jogurt, siadasz przy stole i otwierasz gazetę, którą kupiłaś przed którymś nudnym wykładem. Kończąc jogurt, zastanawiasz się na którą masz jutro, nie pamiętasz w końcu zmienił się plan. Włączasz komputer i sprawdzasz plan zajęć. 11:40 czyli znów będziesz mogła pospać trochę dłużej. Zamykasz klapę od laptopa i powłócząc nogami, kierujesz się do pustego łóżka. Nie lubisz spać sama. Trudno, myślisz, trzeba się przyzwyczaić. Wyłączasz światło i znów myślisz o Brunecie, do puki nie zaśniesz.
__________________________________________________________________
Cześć Kochani!
Jak miło znów coś dla Was napisać!! :D
Stęskniłam się za Wami!
Mam nadzieję, że ta opowieść Was trochę zaciekawi :D Nie bójcie się nie będzie tak strasznie dłuuuuga jak tamta! :D
Czekam na Wasze komentarze, pozdrawiam :*
Do przyszłego poczytania:
Wracasz wieczorem, po całym dniu zajęć. Udało Ci się zapomnieć o Brunecie i jego rodzinie, przypominasz sobie kiedy ten znów otwiera Ci drzwi do klatki. Przyglądasz mu się. Na pewno wraca z biegania. Powoli wdrapujecie się na trzecie piętro. Przedstawiacie się sobie. Mariusz, tak ma na imię, chociaż dla Ciebie zawsze będzie Brunetem. Chwile rozmawiacie zanim, otwierasz drzwi swojego mieszkania. On idzie piętro wyżej, na czwarte. Ściągasz kurtkę, wyrabiając sobie opinie o Mariuszu-Brunecie. Przystojny, to pierwsze co Ci przychodzi do głowy. Jest też pierwszym sąsiadem, którego udało Ci się poznać a przecież minęło już pół roku odkąd ojciec kupił Ci to mieszkanie. Sympatyczny i kulturalny, to rzadkość wśród dzisiejszych mężczyzn. Oceniasz jego wiek, koło trzydziestki, to jakieś dziesięć lat więcej od Ciebie.
Kierując się do łazienki wyrzucasz Go ze swojej głowy, jednak kiedy zasiadasz przed telewizorem myśli o Brunecie wracają jak natrętny komar. Bezmyślnie skaczesz po kanałach, zostawiasz na jakimś "megahicie", który po pięciu minutach Cię nudzi. Zastanawiasz się kto ten chłam ochrzcił "megahitem". I znów masz w ręce pilot, przeglądając kolejne kanały w poszukiwaniu "czegoś do ogląda". W końcu znajdujesz program o nazwie "tuż przed tragedią" jest ciekawy. Krzywisz się kiedy się kończy. Wyłączasz telewizor. Człapiesz do lodówki, znowu nie zrobiłaś zakupów więc w lodówce jest tylko jogurt naturalny i jajka. Bierzesz jogurt, siadasz przy stole i otwierasz gazetę, którą kupiłaś przed którymś nudnym wykładem. Kończąc jogurt, zastanawiasz się na którą masz jutro, nie pamiętasz w końcu zmienił się plan. Włączasz komputer i sprawdzasz plan zajęć. 11:40 czyli znów będziesz mogła pospać trochę dłużej. Zamykasz klapę od laptopa i powłócząc nogami, kierujesz się do pustego łóżka. Nie lubisz spać sama. Trudno, myślisz, trzeba się przyzwyczaić. Wyłączasz światło i znów myślisz o Brunecie, do puki nie zaśniesz.
__________________________________________________________________
Cześć Kochani!
Jak miło znów coś dla Was napisać!! :D
Stęskniłam się za Wami!
Mam nadzieję, że ta opowieść Was trochę zaciekawi :D Nie bójcie się nie będzie tak strasznie dłuuuuga jak tamta! :D
Czekam na Wasze komentarze, pozdrawiam :*
Do przyszłego poczytania:
T.
Subskrybuj:
Posty (Atom)